Νόσος Lyme και ρευματοειδή αρθρίτιδα: Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η νόσος του Lyme είναι δύο καταστάσεις που μπορούν να επηρεάσουν τις αρθρώσεις ενός ατόμου και το νευρικό σύστημα. Είναι δυνατόν να έχουμε και τις δύο συνθήκες ταυτόχρονα.
Οι συνθήκες έχουν διαφορετικές υποκείμενες αιτίες. Μερικές φορές, ένα άτομο μπορεί να βιώσει αρθρίτιδα λόγω ασθένειας Lyme Late-Fate.
Εάν κάποιος πιστεύει ότι έχει είτε την προϋπόθεση, θα πρέπει να ζητήσει ιατρική φροντίδα. Ένας γιατρός μπορεί να διαγνώσει την αιτία των συμπτωμάτων και να συνεργαστεί με το άτομο για να κάνει ένα θεραπευτικό σχέδιο.
Σε αυτό το άρθρο, μάθετε περισσότερα σχετικά με τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ της νόσου Lyme και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
ομοιότητες και συνδέσεις
Η νόσος Lyme και η ρευματοειδής αρθρίτιδα μοιράζονται μερικά από τα ίδια συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένων:
- Η άρθρωση διόγκωση
Ένα άτομο με ασθένεια Lyme συχνά βιώνει αυτά τα συμπτώματα στα αρχικά στάδια της κατάστασης. Μερικοί άνθρωποι μπορούν επίσης να αναπτύξουν ένα εξάνθημα.
Τα συμπτώματα της νόσου του Lyme μπορεί να εξαφανιστούν και να επανεμφανιστούν μήνες σε χρόνια αργότερα. Οι γιατροί ονομάζουν αυτή την κατάσταση αργά το στάδιο Lyme ασθένεια.
Τα μεταγενέστερα στάδια της νόσου μπορούν επίσης να επηρεάσουν τις αρθρώσεις, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει αρθρίτιδα Lyme. Οι άνθρωποι μπορεί να συγχέουν τα συμπτώματα της αρθρίτιδας Lyme με εκείνα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
Αν και η ρευματοειδή αρθρίτιδα τείνει να εμπλέκει τα χέρια και τα πόδια, ενώ η αρθρίτιδα του Lyme συχνά επηρεάζει τα γόνατα, τα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα μπορεί επίσης να εμφανίσουν συμπτώματα στα γόνατα.
Εάν ένα άτομο αντιμετωπίζει αρθρίτιδα Lyme, ένας γιατρός θα συνταγογραφήσει ή θα συστήσει φάρμακα παρόμοια με εκείνα που χρησιμοποιούν για τη θεραπεία της νόσου του Lyme. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό θα ακολουθήσει τη θεραπεία με αντιβιοτικά.
Τα κοινά παραδείγματα περιλαμβάνουν αντιρευματικά φάρμακα τροποποίησης της νόσου (DMARDs) και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAID), όπως η ιβουπροφαίνη.
Διαφορές
Η νόσος Lyme συνήθως επιλύεται με θεραπεία, αν και αυτό μπορεί μερικές φορές να διαρκέσει πολλά χρόνια. Αντιστρόφως, η ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι συνήθως μια χρόνια κατάσταση. Άλλες διαφορές περιλαμβάνουν:
Αιτίες
Η νόσος Lyme και η ρευματοειδής αρθρίτιδα έχουν διαφορετικές αιτίες. Η νόσος Lyme είναι το αποτέλεσμα ενός δάγκωμα από ένα τσιμπούρι που έχει μολυνθεί από ένα είδος βακτηρίων σπειροχωτητείας που ονομάζεται Borrelia burgdorferi.
Οι γιατροί εξακολουθούν να μην γνωρίζουν ακριβώς τι προκαλεί ρευματοειδή αρθρίτιδα. Ωστόσο, ο συνδυασμός της γενετικής, των περιβαλλοντικών παραγόντων (ειδικά του καπνίσματος) και της ιστορίας ορισμένων λοιμώξεων φαίνεται να παίζει ρόλο στην ενεργοποίηση της νόσου.
συμπτώματα
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα επηρεάζει συνήθως τις αρθρώσεις των δακτύλων και των δακτύλων, προκαλώντας πόνο και δυσφορία.
Σε σύγκριση, η ασθένεια του Lyme τείνει να επηρεάζει μια άρθρωση του γόνατος, με αποτέλεσμα οίδημα και δυσφορία.
Σύμφωνα με την έρευνα του 2015, η ασθένεια Lyme σπάνια προκαλεί συμμετρική αρθρίτιδα. Ωστόσο, στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, η κατάσταση συνήθως επηρεάζει τις αρθρώσεις ενός ατόμου εξίσου και στις δύο πλευρές του σώματος.
Στην αρθρίτιδα Lyme, ένα άτομο μπορεί να έχει μόνο μία πληγείσα άρθρωση στη μία πλευρά του σώματος, αν και μερικοί άνθρωποι βιώνουν συμπτώματα σε διάφορες αρθρώσεις.
Η αρθρίτιδα Lyme επίσης δεν προκαλεί τυπικά σοβαρό πόνο όταν ένα άτομο μετακινεί τις αρθρώσεις του, σε αντίθεση με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Θεραπείες
Οι επιλογές θεραπείας για την ασθένεια Lyme εξαρτώνται από το πότε ένα άτομο λαμβάνει τη διάγνωση. Εάν ένας γιατρός μπορεί να διαγνώσει τη νόσο του Lyme στα πρώτα του στάδια, μπορούν να συνταγογραφήσουν αντιβιοτικά για τη θεραπεία της λοίμωξης, γεγονός που μπορεί συχνά να αποτρέψει την ανάπτυξη αρθρίτιδας αργής στάσης.
Παραδείγματα αντιβιοτικών που χρησιμοποιούν οι γιατροί για τη θεραπεία της νόσου Lyme περιλαμβάνουν αμοξικιλλίνη, κεφουροξίμη και δοξυκυκλίνη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρίνονται καλά σε αυτές τις θεραπείες και το σώμα τους καθαρίζει τα βακτήρια από το σύστημά του.
Εάν ένα άτομο αναπτύξει αργότερα αρθρίτιδα, ένας γιατρός μπορεί να θεραπεύσει τα συμπτώματα με μεγαλύτερη πορεία αντιβιοτικών.
Η καλύτερη θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα θα εξαρτηθεί από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων ενός ατόμου.
Μερικοί άνθρωποι μπορούν να πάρουν ΜΣΑΦ στα προηγούμενα στάδια για να μειώσουν τον πόνο και το πρήξιμο. Οι γιατροί μπορούν επίσης να συνταγογραφήσουν φάρμακα που ονομάζονται βιολόγοι που μεταβάλλουν την ανταπόκριση του σώματος στη φλεγμονή.
Μακροπρόθεσμες προοπτικές
Η αρθρίτιδα Lyme συνήθως θα ανταποκρίνεται στη θεραπεία και συχνά επιλύεται μέσα σε περίπου ένα χρόνο. Μερικοί άνθρωποι θα βιώσουν επαναλαμβανόμενες περιόδους αρθρίτιδας Lyme, αλλά αυτό είναι λιγότερο πιθανό μετά τη θεραπεία.
Η ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης κατάσταση που προκαλεί σε ένα άτομο να έχει περιόδους υποτροπής και ύφεσης. Η κατάσταση δεν έχει σήμερα θεραπεία. Ωστόσο, οι αποτελεσματικές θεραπείες μπορούν να αποτρέψουν την εξέλιξη της νόσου και να ελαχιστοποιήσουν τη βλάβη στο σώμα.
Πολλοί άνθρωποι θα βιώσουν προοδευτικά συμπτώματα που επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου, ειδικά εάν η θεραπεία είναι αναποτελεσματική ή ένα άτομο δεν έχει πρόσβαση στη θεραπεία.
Λήψη διάγνωσης
Η νόσος Lyme και τα συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας μπορεί να είναι παρόμοια με εκείνα πολλών άλλων ιατρικών καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένης της οστεοαρθρίτιδας, της μηνιγγίτιδας, της κυτταρίνης και της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Ενώ ένα δάγκωμα τσιμπούρι προκαλεί ασθένεια Lyme και μπορεί να οδηγήσει σε αρθρίτιδα, μερικοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι έλαβαν ποτέ ένα τσίμπημα, γεγονός που καθιστά δυσκολότερο για έναν γιατρό να εξετάσει αυτή τη διάγνωση.
Ο γιατρός θα ξεκινήσει ζητώντας από ένα άτομο για το ιατρικό ιστορικό και τα τρέχοντα συμπτώματά του, συμπεριλαμβανομένου του ατόμου που τα παρατήρησε για πρώτη φορά, τι τους κάνει χειρότερα και τι τους κάνει καλύτερο.
Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ακόλουθες δοκιμές για να βοηθήσουν στη διάγνωση: Το αρθρικό (άρθρωση) υγρό ενός ατόμου για την παρουσία DNA που ανήκει στα βακτηρίδια τσιμπούρι.
Εκτιμάται ότι το 45-75% των ατόμων με ρευματοειδή αρθρίτιδα θα δοκιμάσει θετικά για ρευματοειδή παράγοντας. Ένα υψηλότερο ποσοστό θα δοκιμάσει θετικά για τα αντι-κιτρουλινοποιημένα πρωτεϊνικά αντισώματα.
Εκτός από αυτές τις δοκιμές, ο γιατρός μπορεί να παραγγείλει σαρώσεις απεικόνισης ή υπερήχων για να εντοπίσει πρώιμα σημάδια βλάβης στις αρθρώσεις.
Οι γιατροί μπορεί να χρειαστεί να πραγματοποιήσουν μια ποικιλία δοκιμών και να ζητήσουν από ένα άτομο να δοκιμάσει διαφορετικές θεραπείες πριν κάνει μια οριστική διάγνωση.
Είναι πιθανό ότι ένα άτομο θα μπορούσε ήδη να έχει ρευματοειδή αρθρίτιδα και στη συνέχεια να συστέλλει τη νόσο Lyme μετά από ένα τσίμπημα.
Περίληψη
Η νόσος Lyme και η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι δύο καταστάσεις που μοιράζονται μερικά παρόμοια συμπτώματα, αλλά υπάρχουν πολλές βασικές διαφορές μεταξύ τους.
Ένας γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει ιατρικές εξετάσεις για να προσδιορίσει εάν ένα άτομο έχει είτε ή και τις δύο συνθήκες.
- Bites and Trings
- Ρευματοειδή αρθρίτιδα
- μολυσματικές ασθένειες/βακτήρια/ιοί